خون خرگوش

معرفی کتاب خون خرگوش

رضا زنگی‌آبادی، نویسنده‌ی شناخته‌شده‌ی معاصر، در رمان خون خرگوش تدارکِ جهان هول‌انگیزی دیده برای خواننده و کل ذهنش را دچار آدم‌ها و قصه‌های‌شان می‌کند. زنگی‌آبادی با رمان تحسین‌شده‌ی شکار کبک در ادبیات ایران درخشید. او که در کرمان زندگی می‌کند دل‌بسته‌ی قصه‌ی خشونت و آدم‌هایی است که چیزی برای از دست دادن ندارند اما نمی‌خواهند از پا دربیایند.

رمان خون خرگوش قصه‌ی گودال است؛ گودالی در حاشیه‌ی شهر که در سوراخ‌هایش وازدگان و بی‌چیزها زندگی می‌کنند. قهرمان قصه، دخترِ نوجوانی است که پدر خشن و همسایگان طردشده‌‌اش به همراه چند خرگوش و چند خرده‌ریز دیگر کنارش هستند. پدر زغال چوب درست می‌کند و برای پول درآوردن حاضر به هر کاری است. بسیاری از اهالی گودال نُخاله‌جمع‌کن‌های چرخ‌به‌دست هستند و البته نیم‌زندگان و گاهی مردگان. مانند دکتری که رگ‌های پاره از تزریقش او را به این جهنم فرستاده. اما قهرمانِ زنگی‌آبادی رؤیایی در سر دارد و با تمام وجود زندگی می‌کند و می‌جنگد بلکه در این گودال طنابی برای برآمدن بیابد، ولی خرده‌روایت‌ها و اتفاق‌هایی در راه‌اند که به‌کل همه‌چیز را غیرقابل‌پیش‌بینی می‌کنند..

بخشی از رمان خون خرگوش

رنگ سرخی توی آب حوض سرگردان بود. دور حوض می‌چرخید و آرام‌آرام می‌رفت سمت خروجی حوض و بعد شتاب می‌گرفت و می‌رفت توی جو. روسری انگار با خونِ سگ بافته شده بود. فریبا نگاهِ روسری می‌کرد، به نظرش می‌آمد هنوز سرخیِ خون لای گل‌های روسری است، باز می‌شست. خیال می‌کرد هنوز کابوس می‌بیند. به وز‌وز پمپ آب گوش داد. به آب حوض خیره شد. کابوس نبود. باز هم شست، بعد روسری را محکم با دو دست فشرد. خونابه پس می‌داد.