کتاب ما شروعش می کنیم

بخشی از متن کتاب ما شروعش می کنیم از نشر میلکان

در همین چند ثانیه صحبت تلفنی با او مثل گذشته وجودم پُر از نگرانی می‌شود. فوراً تلفن را قطع می‌کنم. حرفی برای گفتن به او ندارم. شماره‌اش را مسدود می‌کنم. از اینکه وقتم را با صحبت کردن با او هدر داده‌ام پشیمانم. به‌محض این که گفت چه کسی است باید تماس را قطع می‌کردم.

روی میزم به جلو خم می‌شوم و سرم را بین دست‌هایم می‌گذارم. از این چند دقیقه‌ی غیر منتظره دل آشفته می‌شوم. راستش از واکنشم متعجبم. احتمال می‌دادم روزی این اتفاق بیفتد، اما تصور می‌کردم که اهمیت نمی‌دهم. گمان می‌کردم که به بازگشت او به زندگی‌ام همان قدر بی‌اعتنا هستم که وقتی او مرا مجبور کرد ترکش کنم! اما آن موقع به خیلی چیزها بی‌اعتنا بودم.

الان واقعاً زندگی‌ام را دوست دارم. به موفقیت‌هایم افتخار می‌کنم. من مطلقاً نمی‌خواهم کسی از گذشته وارد زندگی‌ام شود و آن را تهدید کند. دست‌هایم را روی صورتم می‌کشم. سعی می‌کنم چند دقیقه‌ی آخر را هضم کنم، بعد از روی میز عقب می‌روم. بیرون می‌روم تا به بِرَد در تعمیر رستوران کمک کنم و تمام تلاشم را می‌کنم تا این لحظه را پشت سر بگذارم هر چند کار سختی است. انگار گذشته‌ی من از هر طرف به من ضربه می‌زند حمله می‌کند و من مطلقاً کسی را ندارم که با او در این باره صحبت کنم.

بعد از چند دقیقه که هر دوی ما در سکوت کار کردیم به برد می‌گویم: باید واسه‌ی تنو یه تلفن بخری. تقریباً سیزده سالشه. بِرَد می خندد: تو هم باید یه روان درمانگر همسن خودت پیدا کنی!