کلمات

معرفی کتاب کلمات اثر ژان پل سارتر

ژان‌پل سارتر در 1963 شرح‌حال کودکی و نوجوانی‌اش را به‌ شکل داستانی با عنوان «کلمات» در مجله‌ی روزگار مدرن چاپ کرد که به‌نوعی وداع با ادبیات تلقی شد. این خاطرات به موفقیتی آنی و چشم‌گیر دست یافتند، یک سال بعد به شکل کتاب منتشر شدند و جایزه‌ی نوبل ادبیات را برای نویسنده به ارمغان آوردند، اما یار و هم‌دم سیمون دوبووار که در آن سال‌ها با رشته‌حوادث جان‌سوزی چون مرگ آلبر کامو در سانحه‌ی تصادف، سکته‌ی مرلو‌پونتیِ فیلسوف و سال‌خوردگی مادرش روبه‌رو شده بود و نگاهی انتقادی به جایزه‌ی نوبل داشت از پذیرفتن آن سر باززد.

سارتر در این زندگی‌نامه، که به دو بخش مساویِ خواندن و نوشتن تقسیم می‌شود، به توصیف صادقانه‌ی سنین چهار تا یازده‌سالگی و شرح وجود خود پیرامون کلمات می‌پردازد و با قلمی نقادانه و آمیخته با تمسخر و طنز، موضوعات کلاسیکی همچون والدین، تجربه‌های نخست کودک و شناختِ خویشتن را بسط می‌دهد و قریحه‌ی نویسندگی‌اش را نتیجه‌ی منطقیِ تجربه‌ای خاص برمی‌شمرد.

بخشی از متن کتاب کلمات

• به آدم‌ها اهمیتی نمی‌دادم، اما چون در این راه با آن‌ها سروکار داشتم، اشک‌های خوشحالی‌شان به من می‌فهماند که دنیا با قدرشناسی به پیشوازم آمده است…
• مردم خیال می‌کنند که آدم بسیار خودخواهی بوده‌ام؛ نه: من پدر نداشتم. پسیر کسی نبودم، دلیلِ بودن خودم بودم. لبریز از غرور و مملو از فلاکت.